Kibbeling

We schrijven over een project in een stadje vlakbij Utrecht. De lift moest in onderhoud en of wij de bewoners wilden benaderen voor een eventuele hulpvraag. Nou worden wij meestal niet voor niks benaderd, dus die hulpvraag is er altijd wel.

In dit geval hebben we beneden in het trappenhuis een ‘kantoortje’ voor onszelf ingericht. Tafel, stoel, gezelligheid en natuurlijk onze trappenstoel. De hele dag bereikbaar en de hele dag aanwezig. Dat is nog eens klantgericht de lift onderhouden. Tuurlijk waren we niet de hele dag druk met de trappenstoel, maar voor de bewoners was onze aanwezigheid wel een geruststelling.

Bewoners konden ons bellen voor een transport. We halen ze dan op in de woning, nemen desgewenst een rollator mee en wachten buiten op het vervoer. Of ze lopen zelf naar hun bestemming. Vervolgens wachten we ze weer op bij terugkomst en brengen meneer of mevrouw weer naar hun huis. We hangen de jas aan de kapstok, zetten de rollator in de gang en gaan pas weg als ze in de stoel zitten uit te puffen. Weer ééntje tevreden!

Eén meneer was gewend om altijd op zaterdag gebakken Kibbeling te halen op de markt. Twee weken zonder afspraken buiten de deur, dat zag meneer nog wel zitten. Maar twee weken zonder Kibbeling, dat bleek wat lastiger. En ja, die trappenstoel zag meneer ook niet zo zitten. Lief aangeboden enzo hoor, maar daar ga ik niet op. Tja, en dan?

En daar komt weer de kracht van Estafet. Want meneer was niet heel eenzaam, maar bleek toch wel bijzonder weinig contacten te hebben. Dus? Hebben wij op zaterdag voor meneer heerlijke warme Kibbeling gehaald. En een extra portie voor onszelf. Lekker hoor.