Twee poezen
Het verhaal is al wat ouder, maar zit nog levendig op m’n netvlies.
In eerste instantie zomaar een adres in een portiekflat. Even regulier contact leggen voor de werkzaamheden. Maar dat liep toch wel even wat anders.
Een hele bijzondere man met een bijzonder dagpatroon. Hij werkte hard maar deed een aantal zaken toch anders dan anders. Zijn zus kwam één keer per 6 weken bij hem thuis; daarnaast had hij geen contacten. Zijn woning was niet geheel standaard en zijn twee poezen waren hem zeer dierbaar. Een bank, twee kapotte tafelstoelen, een tafel en een bed. Dat was het.
Na veel gesprekken en het schoonmaken van zijn woning naderde de startdag van de werkzaamheden. Toen ging opeens mijn telefoon: “Ik zie het niet meer zitten en ga er een einde aan maken”. Zo, dat kwam binnen. Heb ik het zo verkeerd ingeschat? Heb ik dit over het hoofd gezien? Wat bleek; we zouden zijn twee poezen tijdelijk naar een asiel brengen. En dat zag bij nader inzien helemaal niet zitten. We hebben hem en zijn twee poezen in allerijl naar een net gerenoveerde woning gebracht, samen met het weinige huisraad wat hij had. Voor de nacht hebben we nog een nieuw bed gekocht. En zo kon de aannemer toch op tijd starten met de werkzaamheden.
Uiteindelijk is meneer weer teruggegaan naar zijn huis en heeft de draad weer opgepakt. Pas hoorde ik dat het zelfstandig wonen niet meer ging, en hij overgeplaatst werd naar een verzorgingstehuis.